μηδεποσώς

επίρρ. καθόλου («σπέρνου και δε θερίζουσι, τα οζά τωνε ψοφούσι, μα τα σημάδια τω θεών μηδεποσώς θωρούσι», Πανώρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηδέ + επίρρ. ποσῶς].